Ik ben onlangs mijn eigen bedrijf begonnen. Ik was mega trots en vond het daarnaast ook enorm spannend. Waarom spannend? Vanwege de reacties die mensen mogelijk zouden kunnen hebben. Die kleine mogelijkheid was geen goede reden om niet door te zetten, juist een reden om het wel te doen. Bye bye comfortzone. Hallo stretch en oncomfortabel gevoel.
"Wat doe jij precies in het dagelijks leven als ambitieuze, jonge vrouw?" Is me onlangs gevraagd... Nou ik heb een missie om 'verloren kennis' weer terug te brengen naar onze alledag. Deze kennis heeft veel en vaak te maken met energie en je gevoel. Met intuïtie en goed voor jezelf zorgen door te luisteren naar dat ene stemmetje.
Ik ben zelf al jaren bezig met mijn balans en mijn weg door de wondere wereld. En stevig op zak heb ik daarbij mijn gevoel en een sterke stem in mijn innerlijk oor. Het is geen totale vrije keuze geweest om te kiezen voor het volgen van mijn gevoel en het - zij het vooral stilletjes en voor mezelf - werken aan het ontwikkelen van intuïtie, balans en innerlijke kracht. Waarom geen totale vrije keuze? Omdat ik ervan overtuigd ben dat ik er niet meer was geweest, had ik niet de tools gekregen vanuit de 'spirituele hoek'. Dat zeg ik niet om te shockeren, maar wel om duidelijk te maken dat ik wellicht anders 'bedraad' ben dan anderen. En dat ik daarvoor niet op een brandstapel dan wel in een gesloten inrichting hoor, maar wat mij betreft aan de rand van waar de beschaving en cultuur ophoudt. Om te kunnen pionieren. Om voorloper te kunnen zijn. Om het licht te schijnen op dat wat voor anderen zo donker en beangstigend kan zijn.
Ik kan zoveel redenen opnoemen om je leven compleet te maken door weer met energie, intentie en intuïtie te gaan spelen. Door te gaan onderzoeken wat het met jou doet en waar je misschien ontzettend goed in bent. Door jezelf weer heel te maken kunnen we onszelf en daarmee elkaar verder helpen.
Nou ja, dat is dus een beetje op welke pagina ik zit. Ik heb respect voor anderen en andere meningen. (Vind ik zo normaal dat ik het raar vind om er een punt van te maken, maar blijkbaar is het nodig?) Ik doe mijn best om vrij van oordeel te zijn. Lukt vaak wel, soms niet. Work in progress, thank you. Ik sta open voor vragen die vanuit oprechte interesse gesteld worden. Anders laat het. Je hoeft me echt geen vraag te stellen als het antwoord je niet interesseert. Verspilde tijd en energie. Haha ja, ik zei energie.
Energie lijkt een eng woord te zijn. Hoor ik zo uit de achter mijn rug om vragen, verhalen en opmerkingen die gaan over mij en mijn bedrijf... Wat is energie? Voor mij is dat wat er achter je woorden zit en waar jij misschien niet heel bewust van bent. Dat waarvan je in de ochtend aan het zingen bent of juist moppert. Hoe je je voelt is een deel, hoe je ermee in je leven staat een ander. Energie is alles en alles is energie. Wetenschappelijk bekeken. Spiritueel bekeken. Emotioneel bekeken. Dat is een feit. Zullen we dan ook afspreken dat we hier geen gekke grapjes meer over maken? Of dat je gewoon stil bent als je denkt dat je iemand te kakken moet zetten. Of dat je even in de spiegel kijkt, je verplaatst in een ander en kiest om te zeggen: not my cup of tea.
Daar kan ik namelijk wel respect voor opbrengen. Zoals ik mijn kinderen mee geef: als je het eten niet proeft weet je niet of het niet lekker is. Probeer eerst, oordeel later (als oordelen al nodig mocht zijn, dat is een andere discussie). We kennen allemaal het gezegde: wat de boer niet kent dat eet hij niet. En je laten beperken of leiden door angst is net geen goed recept voor een leven vol balans, vervulling en geluk.